Café ’t Mandje was sinds 1927 het café van de legendarische Bet van Beeren (12 februari 1902 – 16 juli 1967)
“Zo’n historisch belangrijk café, de betekenis van ‘tante Bet’ voor Amsterdam, de Zeedijk en de homowereld en daarbuiten, maar ook de taak die ‘tante Greet’ 40 jaar lang heeft uitgevoerd om alles in stand te houden en te bewaken, plus het feit dat het hier om familie gaat, maken dat we niet anders willen en kunnen dan het café weer te heropenen. De historische, culturele waarde waren te belangrijk om in een doos op zolder te verdwijnen.”
Gestart in 1927 door Bet van Beeren, lesbisch en daar kwam ze toen al voor uit. Dat heeft gemaakt dat het café een belangrijk symbool is in de homogeschiedenis. Het kleine café staat in de Canon van Amsterdam als symbool van tolerantie door de eeuwen heen. En een replica is te bewonderen in het Amsterdam Museum. Na 26 jaar gesloten te zijn geweest (lees verder voor details), waarbij alles in het interieur in stand werd gehouden door Bet’s jongste zuster Greet, is het café in 2008 heropend door de nicht van Bet en Greet: Diana van Laar.
Bet was de oudste dochter uit een gezin van veertien kinderen uit de Jordaan. Ze nam Café ‘t Mandje op 24 februari 1927, ze was toen 25, over van haar oom Toon Engelen. Het café heette “Amstelstroom”. Bet veranderde de naam in “’t Mandje”, omdat haar moeder haar dagelijks eten kwam brengen…. in een mandje. Bet was al bekend op de Zeedijk als “Betje Bokkum”. Ze ventte er vis.
Openlijk lesbisch
Bet kwam openlijk uit voor haar homoseksualiteit. Al jong wist Bet dat ze op vrouwen viel. Voor Bet was iedereen gelijk en haar café stond, in een tijd waarin homoseksualiteit niet geaccepteerd was, open voor homo’s, lesbo’s etc die zichzelf konden zijn tussen de zeelui, hoeren, buurtbewoners, acteurs, schilders en intellectuelen die hier ook kwamen.
Het interieur is in de loop van 90 jaar volgehangen met allerlei souvenirs: van afgeknipte stropdassen tot directoires en heel veel foto’s.
Mannen dansen met mannen en vrouwen met vrouwen.
Bet was een legendarische uitbaatster. In een leren jas scheurde ze op de motor door de stad, soms met een nieuwe verovering achterop. ‘t Mandje was één van de eerste cafés waar homosexuele mannen en lesbische vrouwen hun geaardheid niet hoefden te verbergen. Maar zoenen mocht niet van Bet, er waren zedenwetten en de drankvergunning kon gevaar lopen. Het café was geen danslokaal, er stond een biljart midden in de zaak. Alleen op Koninginnedag (toentertijd op 30 april) mocht alles, dus óók dansen in een café zonder dansvergunning en werd bij Bet van Beeren het biljart uit elkaar gehaald en werd er dus gedanst door mannen met mannen en vrouwen met vrouwen.
